กาลเวลาหกปี บ่มความทุกข์ตรม สะสมเป็นความเคียดแค้นชิงชัง
เพียงเพราะในอดีต นางยอมแต่งเข้าจวนจ้วงอ๋องแทนผู้อื่น เขาจึงลงมือตีตราบาปประทับลงบนกายของนางอย่างไร้ความปรานี
วันเวลาล่วงผ่าน ผู้ใดเล่าจะคาดคิดว่า โชคชะตานำพานางกลับมาพบเขาอีกครั้ง
เขา... ลืมเลือนทุกสิ่งไปหมดสิ้น แต่นางกลับจดจำได้ขึ้นใจ
เมื่อปล่อยวางความเคียดแค้นชิงชังลงไม่ได้ ‘จูซีหลัว’ จึงวางแผนแก้แค้นทุกคนที่มีส่วนทำให้ชีวิตของนางพังทลาย ให้ย่อยยับไปตามตามๆ กัน
“ชีวิตของข้า ข้าเก็บกลับคืนมาได้ด้วยตัวของข้าเอง ชีวิตของเจ้า เจ้าก็จงเก็บมันกลับมาเองเถอะ”
กว่าจะรู้และจดจำได้ว่าเคยสร้างความแค้นลึกล้ำไว้กับนาง ‘หรงจวนซื่อ’ ก็ปล่อยให้ความรู้สึกขอตนถลำลงไปจนถอนตัวกลับไม่ได้เสียแล้ว
“เจ้าบอกมาสิ ข้าต้องทำเช่นไร เจ้าถึงจะปล่อยวางความแค้นครั้งนี้ลงได้?”
"ลองท่านมาเจ็บปวดเช่นเดียวกับข้าสิ แล้วมีผู้ใดมาอ้อนวอนให้ท่านปล่อยวางความแค้นลง ท่านคงจะได้คำตอบ!"
ความเงียบงันกำจายเข้าครอบคลุม ลมหายใจของเขาราวจะปลิดปลิวหาย ถ้อยคำที่ใคร่เอ่ยแจ้งชัดกลับผะแผ่วคล้ายสายลมบางเบาไล้เรือนกาย...
http://tmearn.com/SVxOcC
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น