ข้ารู้จักท่านมาแต่เล็ก แต่งให้ท่านมานานหลายปี เป็นภรรยาของท่าน
...แต่ท่านกลับเมินเฉยความรักที่ข้ามอบให้...
เป็นเพราะข้าเองที่ดึงดันหวังจะได้รับความรักจากท่าน...หรงอู่เจี้ยน...
...เป็นข้าที่รักท่านข้างเดียว...
...เป็นข้าที่อยากจะมีวาสนาได้ใช้ชีวิตกับท่านไปจนแก่เฒ่า...
...แต่เป็นข้า...ที่คิดไปเองฝ่ายเดียว...
วันที่ท่านตัดสินใจเลือกช่วยเหลือสตรีผู้นั้นแล้วทอดทิ้งข้าให้อยู่ลำพังโดยไม่สนว่าข้าจะได้รับอันตรายหรือไม่ทำให้ดวงใจข้าแตกสลายไปเรียบร้อยแล้ว
...วาสนารักของข้ากับท่านก็สิ้นไปแล้ว
...ไม่มีแล้วอวี๋จิ่วมิ่งผู้ที่เคยรักท่านสุดหัวใจ
ดังนั้นข้าจึงเลือกเดินออกจากชีวิตท่านไปเอง เพราะทั้งกายและใจของข้าก็ตกตายไปในเหตุการณ์นั้นแล้วเช่นกัน...
เงื่อนรักพันธนาการใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น